-
1 πρεσβύτερος
πρεσβύτερος, α, ον (Hom.+; comp. of πρέσβυς)① pert. to being relatively advanced in age, older, oldⓐ of an individual person older of two ὁ υἱὸς ὁ πρ. (cp. Aelian, VH 9, 42; TestJob 15:2 τῷ ἀδελφῷ τῷ πρεσβυτέρῳ; JosAs; Just., A II, 6, 1) Lk 15:25; of Manasseh (w. Ephraim) B 13:5. In contrast to the younger generation οἱ πρεσβύτεροι the older ones J 8:9. Opp. οἱ νεανίσκοι Ac 2:17 (Jo 3:1). Opp. νεώτεροι (s. νεός 3aβ) 1 Ti 5:1 (similar advice, containing a contrast betw. πρ. and νεώτ., from ins and lit. in MDibelius, Hdb. ad loc.); 1 Pt 5:5 (though here the πρεσβύτεροι are not only the older people, but at the same time, the ‘elders’; s. 2bβ). The same double mng. is found for πρεσβύτεροι in 1 Cl 1:3 beside νέοι, while in 3:3; 21:6, beside the same word, the concept of being old is the dominant one (as Jos., C. Ap. 2, 206). On the disputed pass. Hv 3, 1, 8 (οἱ νεανίσκοι … οἱ πρεσβύτεροι) cp. MDibelius, Hdb. ad loc.—Fem. πρεσβυτέρα old(er) woman (opp. νεωτέρα, as Gen 19:31) 1 Ti 5:2.—With no ref. to younger persons, w. complete disappearance of the comparative aspect: πρεσβύτερος an old man (Jos., Ant. 13, 226; 292 [as a witness of events in the past, as Ps.-Pla., Virt. 3, 377b; 4, 377c]) Hv 3, 12, 2; cp. 3, 11, 3. The personified church is called λίαν πρεσβυτέρα very old 3, 10, 3; cp. 3, 11, 2. She appears as ἡ πρ. the elderly woman 2, 1, 3; 3, 1, 2; 3, 10, 6; 9 and has τὰς τρίχας πρεσβυτέρας the hair of an old woman 3, 10, 4; 5; 3, 12, 1.ⓑ of a period of time (Petosiris, Fgm. 3 and 4 mention οἱ πρεσβύτεροι and οἱ νεώτεροι. In both instances the context shows that the reference is to astrologers from earlier and more recent times) οἱ πρεσβύτεροι the men of old, our ancestors Hb 11:2. ἡ παράδοσις τῶν πρεσβυτέρων the tradition of the ancients (cp. Iambl., Vi. Pyth. 35, 253 τῶν π. συγγράμματα) Mt 15:2; Mk 7:3, 5 (ELohse, D. Ordination im Spätjudentum u. NT, ’51, 50–56: scholars).② an official (cp. Lat. senator), elder, presbyterⓐ among the Jews (the congregation of a synagogue in Jerusalem used πρεσβύτεροι to denote its officers before 70 A.D.: SEG VIII, 170, 9; cp. Dssm., LO 378–80 [LAE 439–41]).α. for members of local councils in individual cities (cp. Josh 20:4; Ruth 4:2; 2 Esdr 10:14; Jdth 8:10; 10:6) Lk 7:3; 1 Cl 55:4.—Schürer II, 185.β. for members of a group in the Sanhedrin (Schürer II, 206–8; JJeremias, Jerusalem z. Zt. Jesu II B 1: Die gesellschaftl. Oberschicht 1929, 88ff). They are mentioned together w. (the) other groups: ἀρχιερεῖς (Ac 4:5 has ἄρχοντες for this), γραμματεῖς, πρεσβύτεροι (the order is not always the same) Mt 16:21; 26:3 v.l.; 27:41; Mk 8:31; 11:27; 14:43, 53; 15:1; Lk 9:22; 20:1.—Only ἀρχιερεῖς (Ac 4:8 has for this ἄρχοντες τοῦ λαοῦ) and πρεσβύτεροι (τοῦ λαοῦ: cp. Ex 19:7; Num 11:16b, 24; 1 Macc 7:33; 12:35; Just., D. 40, 4 al.) Mt 21:23; 26:3, 47, 59 v.l.; 27:1, 3, 12, 20; 28:(11), 12; Lk 22:52 (here, as an exception, οἱ στρατηγοὶ τοῦ ἱεροῦ); Ac 4:23; 23:14; 25:15; cp. 24:1. Also οἱ πρεσβύτεροι καὶ οἱ ἱερεῖς GPt 7:25 (for this combination cp. Jos., Ant. 11, 83; 12, 406).—Only πρεσβύτεροι and γραμματεῖς Mt 26:57; Ac 6:12.—The use of πρεσβύτερος as a title among the Jews of the Diaspora appears quite late, except for the allusions in the LXX (cp. Schürer III/1, 102; MAMA III [Cilicia], 344; 448 [cp. ZNW 31, ’32, 313f]. Whether πρεσβύτερος is to be understood in the older Roman inscriptions [CIJ 378] as a title [so CIJ p. lxxxvi], remains doubtful).ⓑ among the Christians (for their use of the word as a title one must bear in mind not only the Jewish custom, but also its use as a t.t. among the ἔθνη, in connection w. associations of the ‘old ones’ [FPoland, Geschichte des griech. Vereinswesens 1909, 98ff] and to designate civic as well as religious officials [Dssm., B 153ff=BS 154–57, NB 60ff=BS 233–35, also LO 315, 5; HHausschildt, ZNW 4, 1903, 235ff; MStrack, ibid. 213ff; HLietzmann, ZWT 55, 1914, 116–32 [=Kl. Schr. I ’58, 156–69]; MDibelius, exc. on 1 Ti 5:17ff; RAlastair-Campbell, The Elders, Seniority within Earliest Christianity ’94.].—BGU 16, 6 [159 A.D.] πρεσβύτεροι ἱερεῖς θεοῦ Σοκνοπαίου; 347, 6; PVindBosw 1, 31 [87 A.D.].—As honorary title: Iren. 4, 26, 5 [Harv. II 238, 3]. The Engl. word ‘priest’ comes fr. πρεσβύτερος via Lat. presbyter; later Christian usage is largely, if not entirely, responsible for this development; s. OED s.v. ‘priest’ B).α. Ac 11:30; 14:23; 15:2, 4, 6, 22f; 16:4 (in all the places in Ac 15 and 16 mention is made of οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ πρεσβύτεροι in the Jerusalem church); 20:17; 21:18; 1 Ti 5:17, 19 (Nicol. Dam.: 90 Fgm. 103a Jac. νεωτέρῳ πρεσβυτέρου καταμαρτυρεῖν οὐκ ἔξεστι); Tit 1:5; Js 5:14; 1 Pt 5:1, 5 (s. 1a above); 1 Cl 44:5; 47:6; 54:2; 57:1. WWrede, Untersuchungen zum 1 Cl 1891, 8ff.—Acc. to 2 Cl 17:3, 5 exhortation and preaching in the church services were among their duties.—In Ign. the πρεσβύτεροι come after the bishop, to whom they are subordinate IMg 2; 3:1; 6:1, or betw. the bishop and the deacons IPhld inscr.; 10:2; IPol 6:1, or the higher rank of the bishop in comparison to them is made plain in some other way ITr 3:1; 12:2 (s. πρεσβυτέριον b; cp. Hippol., Ref. 9, 12, 22).—Polycarp—an ἐπίσκοπος, accord. to the title of the Ep. bearing his name—groups himself w. πρεσβύτεροι in Pol inscr., and further takes the presence of presbyters in Philippi for granted (beside deacons, though no ἐπίσκοπος is mentioned; cp. Hdb. on Pol inscr.) Pol 5:3.β. Just how we are to understand the words ὁ πρεσβύτερος, applied to himself by the author of the two smallest Johannine letters 2J 1; 3J 1, remains in doubt. But in any case it is meant to indicate a position of great dignity the elder.—HWindisch, exc. on 3J, end; ESchwartz, Über den Tod der Söhne Zebedaei 1904, 47; 51; HWendt, ZNW 23, 1924, 19; EKäsemann, ZTK 48, ’51, 292–311; DWatson, NTS 35, ’89, 104–30, rhetorical analysis of 2J.—ὁ πρ. and οἱ πρ. are mentioned by Papias in these much-discussed passages: 2:3, 4, 5, 7, 14, 15. For some of the lit. s. the note on JKleist’s transl. ’48, p. 207 n. 18.γ. In Rv there are 24 elders sitting on thrones about the throne of God; they form a heavenly council of elders (cp. Is 24:23) 4:4, 10; 5:5–14; 7:11, 13; 11:16; 14:3; 19:4. The elders have been understood as glorified human beings of some kind or astral deities (or angels) (for the var. views s. RCharles, ICC Rv I 128–33; JMichl, D. 24 Ältesten in d. Apk. d. hl. J. ’38); the number 24 has been referred to the following: the 24 priestly classes of the Jews (1 Ch 24:7–18; Jos., Ant. 7, 365–67) whose heads were called ‘elders’ (Yoma 1, 5; Tamid 1, 1; Middoth 1, 8); the 24 stars which, according to Babylonian belief, stood half on the north and half on the south of the zodiac (Diod S 2, 31, 4; POsl 4, 19: HGunkel, Z. religionsgesch. Verständnis des NT 1903, 42f; Boll 35f); the 24 hours of the day, represented as old men w. shining garments and w. crowns (acc. to the Test. of Adam [ed. CBezold, TNöldeke Festschr. 1906, 893–912]: JWellhausen, Analyse der Offb. Joh. 1907, p. 9, 1; NMorosof, Offb. Joh. 1912, 32); the 24 Yazatas in the state of the gods in heaven, acc. to Persian thought (Bousset). It is certainly an open question whether, or how far, the writer of Rv had any of these things in mind.—On the presbyters, and esp. on the question how ἐπίσκοπος and πρεσβύτερος were originally related to each other (a question which is raised particularly in the pastorals; cp. MDibelius, Hdb. exc. after 1 Ti 3:7 section 2 [w. lit.] and before 5:17), s. the lit. s.v. ἐπίσκοπος.—BEaston, Pastoral Epistles ’47, 188–97; WMichaelis, Das Ältestenamt ’53; GBornkamm, πρεσβύτερος; RCampbell, The Elders ’94.—B. 1472. DELG s.v. πρέσβυς. M-M. EDNT. TW. -
2 πρεσβύτερος
πρεσβύτερος, -η, -ο ο1) старший;2) ο пресвитер, священник – древнейшее каноническое название второй степени христианского таинства священства (другие две степени – дьякон, епископ).Этим.дргр. < πρέσβυς «старший, уважаемый, старейшина» < πρες «впереди, до». Изначально слово означало человека старшего по возрасту и поэтому более значительного. Термин получил особое широкое распространение в первые века христианства. Относился к членам иудейского священства (Синедриона) и к опытным мужам первых христианских церквей, которые иначе назывались и епископами (см. επίσκοπος). Позже слова επίσκοπος «епископ» и πρεσβύτερος «пресвитер» стали различаться по их употреблению в значении различных степеней священстваΗ εκκλησία λεξικό (Церковный словарь Назаренко) > πρεσβύτερος
-
3 πρεσβυτερος
I3IIὅ1) старец NT.2) старейшина NT.3) предок(ἥ παράδοσις τῶν πρεσβυτέρων NT.)
-
4 πρεσβύτερος
πρεσβύτερος, α, оν superl. πρεσβύτατος, η, ον старший (> лат. presbyteros > нем. Priester, англ. priest; пресвитер) -
5 πρεσβύτερος
{прил., 67}старец, старейшина, пресвитер; ж.р. старица.Ссылки: Мф. 15:2; 16:21; 21:23; 26:3, 47, 57, 59; 27:1, 3, 12, 20, 41; 28:12; Мк. 7:3, 5; 8:31; 11:27; 14:43, 53; 15:1; Лк. 7:3; 9:22; 15:25; 20:1; 22:52; Ин. 8:9; Деян. 2:17; 4:5, 8, 23; 6:12; 11:30; 14:23; 15:2, 4, 6, 22, 23; 16:4; 20:17; 21:18; 23:14; 24:1; 25:15; 1Тим. 5:1, 2, 17, 19; Тит. 1:5; Евр. 11:2; Иак. 5:14; 1Пет. 5:1, 5; 2Ин. 1:1; 3Ин. 1:1; Откр. 4:4, 10; 5:5, 6, 8, 11, 14; 7:11, 13; 11:16; 14:3; 19:4.*▲ ключ.сл.Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > πρεσβύτερος
-
6 πρεσβύτερος
{прил., 67}старец, старейшина, пресвитер; ж.р. старица.Ссылки: Мф. 15:2; 16:21; 21:23; 26:3, 47, 57, 59; 27:1, 3, 12, 20, 41; 28:12; Мк. 7:3, 5; 8:31; 11:27; 14:43, 53; 15:1; Лк. 7:3; 9:22; 15:25; 20:1; 22:52; Ин. 8:9; Деян. 2:17; 4:5, 8, 23; 6:12; 11:30; 14:23; 15:2, 4, 6, 22, 23; 16:4; 20:17; 21:18; 23:14; 24:1; 25:15; 1Тим. 5:1, 2, 17, 19; Тит. 1:5; Евр. 11:2; Иак. 5:14; 1Пет. 5:1, 5; 2Ин. 1:1; 3Ин. 1:1; Откр. 4:4, 10; 5:5, 6, 8, 11, 14; 7:11, 13; 11:16; 14:3; 19:4.*▲ ключ.сл.Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > πρεσβύτερος
-
7 πρεσβύτερος
-α,-ον + A 38-70-30-14-54=206 Gn 18,11.12; 19,4.31(bis)comp., derived from πρέσβυς; older, old Gn 18,11; older (in comparison with νεώτερος) Gn 19,31; elder, official (mostly pl.) Ps 106(107),32; ὁ πρεσβύτερος old man Prv 20,29; οἱ πρεσβύτεροι the elders Gn 50,7; officials, members of councils (syn. of γερουσία) Ex 24,1ἀπὸ νεανίσκου ἕως πρεσβυτέρου from young to old, both young and old Gn 19,4Cf. BICKERMAN 1980, 48; ENGEL 1985 88.116.167-168; HORSLEY 1983, 138; LEE, J. 1983, 61; WALTERS1973, 53-54; WEVERS 1990 35.571; 1993 283.342; →NIDNTT; PREISIGKE; TWNT -
8 πρεσβύτερος
η, ο [έρα, ον] 1. старший;2.:(οί) πρεσβύτεροι — старшие, люди старшего поколения;
3. (ο) поп, священник -
9 πρεσβύτερος
старец, старейшина, пресвитер; ж.р. старица.Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > πρεσβύτερος
-
10 πρεσβύτερος
πρέσβυςold man: masc nom sg -
11 πρεσβύτερος
СтарецстаршийΕλληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > πρεσβύτερος
-
12 πρεσβύτερος
[прэзвитэрос] επ старший. -
13 πρωτο-πρεσβύτερος
πρωτο-πρεσβύτερος, ὁ, der erste Presbyter, Phot. 81 b 20.
-
14 συμ-πρεσβύτερος
συμ-πρεσβύτερος, ὁ, der Mitpresbyter, N. T.
-
15 ὑπο-πρεσβύτερος
ὑπο-πρεσβύτερος, etwas älter, Ar. bei Ath. XI, 478 d.
-
16 πρέσβυς
πρέσβυς, ὁ, gen. υος u. εως, 1) alt, der Alte; vom sing. in dieser Bdtg nur nom., acc. u. voc. πρέσβυν u. πρέσβυ gebräuchlich (vgl. πρέσβα u. πρέσβειρα, wonach die Ableitung Döderlein's von πρέπω, der sich durch seine Würde auszeichnet, in die Augen fallend, ehrwürdig, viel für sich hat); ἐν βουλαῖς πρέσβυς, Pind. P. 4, 282; ἡγεμὼν ὁ πρέσβυς νεῶν Ἀχαϊκῶν, Aesch. Ag. 177; ἄναξ, 198. 516; Soph. Phil. 558. 661 u. öfter im nom., acc. u. voc., wie bei Eur. u. a. D. – Nach Arist. H. A. 9, 11 hieß so auch der Zaunkönig. – Häufiger im compar. u. superl., πρεσβύτερος, der ältere, πρεσβύτατος, der älteste; γενεῇ μὲν ὑπέρτερός ἐστιν Ἀχιλλεύς, πρεσβύτερος δὲ σύ ἐσσι, Il. 11, 787, vgl. 15, 204; πρεσβύτατος γενεῇ, der Aelteste von Geburt, 6, 24; καί με πρεσβυτάτην τέκετο Κρόνος, 4, 59, wie πρεσβύτατον ἔτεκεν Pind. Ol. 7, 74; πρεσβύτερος ἐνιαυτῷ, Ar. Ran. 18, u. so in Prosa nicht selten: ὡς πρεσβύτερος νεωτέροις, Plat. Prot. 320 c; πρεσβυτέρους τοὺς ἄρ χοντας δεῖ εἶναι, Rep. III, 412 c, u. sonst, τῷ πρεσβυτάτῳ τῶν ἐκγόνων, Critia. 114 d, Xen. πρεσβύτεροι im Ggstz von παῖδες, Cyr. 1, 2, 2; Folgde überall; ὑπεξαναστῆναι πρεσβυτέρῳ, Plut. Lyc. 20. (Die Formen πρέσβιστος u. πρεσβίστατος s. oben besonders.) – Auch im plur. οἱ πρέσβεις, dat. πρέσβεσιν, die Alten, gew. mit dem Nebenbegriffe die Geehrten, Angesehenen; Aesch. Pers. 826; bei Hes. Sc. 245 πρέσβηες (s. ob. πρεσβεύς). – In der Bdtg geehrt, ehrwürdig compar. u. superlat. auch in Prosa; vgl. nihil antiquius habere, τὰ τοῠ ϑεοῠ πρεσβύτερα ποιεῖσϑαι ἢ τὰ τῶν ἀνδρῶν, das die Gottheit Betreffende höher in Ehren halten, Her. 5, 63; πρεσβύτερον κακὸν κακοῠ, was größer, gewichtiger ist, Soph. O. R. 1364; πρεσβύτατον τοῦτο κρίνας, Thuc. 4, 61; ἐμοὶ οὐδέν ἐστι πρεσβύτερον τοῠ ὡς ὅτι βέλτιστον ἐμὲ γενέσϑαι, Plat. Conv. 218 d; χρεῶν πάντων πρεσβύτατα, Legg. IV, 717 d; u. adv., πρεσβυτέρως γυμναστικὴν μουσικῆς τετιμηκέναι, Rep. VIII, 548 c, die Gymnastik in höheren Ehren halten als die Musik. – 2) der Gesandte, weil man dazu die Aeltesten und Angesehensten wählte; im sing. nur bei Dichtern, wie Aesch. Suppl. 708, ἴσως γὰρ κήρυξ τις ἢ πρέσβυς μόλοι; vgl. ὁ πρέσβυς οὔτε τύπτεται οὔϑ' ὑβρίζεται, Schol. Il. 4, 394; gen. πρέσβεως, Ar. Ach. 93; in Prosa πρεσβευτής. – Im plur. οἱ πρέσβεις, τῶν πρέσβεων, auch in Prosa, Thuc. u. A., wie Plat. Rep. VIII, 560 d; Xen. u. sonst. – 3) In der spartanischen Verfassung hat auch der sing. ὁ πρέσβυς, der Aelteste, eine politische Bedeutung und findet sich auch der gen. πρέσβεως dazu, Inscr. 1463. 1375.
-
17 νέος
νέος, α, ον (Hom.+; ins, pap, LXX, TestSol; TestAbr A 2 p. 78, 27 [Stone p. 4]; Test12Patr; JosAs 29:11 cod. A [p. 85, 15 Bat. comp.]; ApcEsdr 5:5 p. 29, 29 Tdf.; ApcSed 16:2; AscIs 3:3 [comp.]; Philo, Joseph.; apolog. exc. Ar.) comp. νεώτερος.① pert. to being in existence but a relatively short time, new, freshⓐ of things ν. φύραμα fresh dough w. no leaven in it; symbolically of Christians 1 Cor 5:7 (s. φύραμα, ζύμη). Also ν. ζύμη of Christ IMg 10:2. οἶνος ν. new wine (Simonides 49 D.; Diocles 141 p. 184, 14; POxy 729, 19; 92, 2; 3; Sir 9:10), which is still fermenting Mt 9:17; Mk 2:22; Lk 5:37f; (opp. παλαιὸς οἶ. old, aged wine: schol. on Pind., O. 9, 74f [49]) vs. 39.—HImmerwahr, New Wine in Ancient Wineskins: Hesperia 61, ’92, 121–32.ⓑ fig., of Christ πάντοτε νέος ἐν ἁγίων καρδίαις γεννώμενος he is ever born anew in the hearts of God’s people Dg 11:4 (Diod S 3, 62, 6 of Dionysus, who was torn to pieces but later joined together again by Demeter: ἐξ ἀρχῆς νέον γεννηθῆναι).② pert. to being superior in quality or state to what went before, new of pers. ἐνδύσασθαι τὸν ν. (ἄνθρωπον) put on the new person Col 3:10. διαθήκη ν. the new covenant (διαθήκη 2; λόγος Mel., P. 6, 44) Hb 12:24.③ pert. to being in the early stages of life, youngⓐ as adj.α. positive (Appian, Bell. Civ. 5, 136 §566 νέος ἀνήρ; PsSol 2:8; 17:11; Philo, Post. Cai. 109; Jos., Ant. 8, 23; Jerus. ins: SEG VIII, 209 [I A.D.]) ὁλοτελῶς νέον εἶναι be completely young Hv 3, 13, 4. Also of animals μόσχος νέος a young ox or calf 1 Cl 52:2 (Ps 68:32).β. mostly comp.: ὁ νεώτερος υἱός the younger son (Gen 27:15; cp. Philo, Sacr. Abel. 42; Jos., Ant. 12, 235, in all these pass. in contrast to πρεσβύτερος as Lk 15:25) Lk 15:13; cp. vs. 12; 13:5 (Gen 48:14). τὴν ὄψιν νεωτέραν ἔχειν have a more youthful face Hv 3, 10, 4; 3, 12, 1. ὡσεὶ νεώτερος ἐγεγόνειν I felt young again Hs 9, 11, 5. On the other hand, the comp. sense is scarcely felt any longer 3, 10, 5; 3, 13, 1. Likew. in νεώτεραι χῆραι 1 Ti 5:11; cp. vs. 14, where the noun is to be supplied fr. context. Sim. J 21:18 (cp. Ps 36:25).ⓑ as subst.α. positive (οἱ) νέοι the young people (X., Cyr. 5, 1, 25; Diod S 14, 115, 3; 2 Macc 5:13; 6:28; 15:17; Jos., C. Ap. 2, 206; Just., A I, 54, 1; Tat. 32, 2; Ath. 34, 1; on the non-technical sense s. CForbes, NEOI ’33, 5 n. 17) w. οἱ πρεσβύτεροι (s. πρεσβύτερος 1a) 1 Cl 1:3; 3:3; 21:6. σκοπὸν πᾶσι τοῖς νέοις τιθέναι set a goal for all the young people 2 Cl 19:1 (οἱ νέοι for young people of both sexes: Nicetas Eugen. 8, 187 H.). AcPl Ox 6, 23 (restored=Aa 1, 242, 2)—αἱ νέαι the young women Tit 2:4.β. comp., mostly with little comp. force (POxy 298, 29; TestSol 1:2 L, 3 L, 4 L; Jos., Ant. 15, 407): οἱ νεώτεροι young men (Diod S 14, 113, 3 [alternating with οἱ νέοι, and with no difference in mng. 14, 115, 3, as 18, 46, 3 οἱ πρεσβύτεροι … οἱ νεώτεροι beside 4 οἱ πρεσβύτεροι … οἱ νέοι]; 2 Macc 5:24; Just., D. 131, 6; MartIs 3:3 [Denis p. 112, Amh.] sg.) Ac 5:6; 1 Ti 5:1 (s. on πρεσβύτερος 1a); Tit 2:6; Pol 5:3. Opp. πρεσβύτεροι 1 Pt 5:5 (X., An. 7, 4, 5; Timaeus Hist.: 566 Fgm. 11a Jac. διακονεῖν τοὺς νεωτέρους τοῖς πρεσβυτέροις; Dio Chrys. 78 [29], 21; Demosth., Ep. 2, 10; EpArist 14; Philo, Spec. Leg. 2, 226; Jos., Ant. 3, 47; PParis 66, 24 πρεσβύτεροι καὶ ἀδύνατοι καὶ νεώτεροι; Plut., Mor. 486 F. On the other hand, also the ins of Ptolemais APF 1, 1901, 202 no. 4, 15 οἱ νεώτεροι καὶ οἱ ἄλλοι πολῖται. On νεώτεροι as t.t. s. Forbes, [α above] 60f; Schürer III 103). (αἱ) νεώτεραι young(er) women 1 Ti 5:2.—ὁ νεώτερος beside ὁ μείζων Lk 22:26 has the force of a superlative (cp. Gen 42:20); this is influenced by the consideration that the youngest was obliged to perform the lowliest service (cp. Ac 5:6).④ a person beginning to experience someth., novice, subst. νέοι ἐν τῇ πίστει Hv 3, 5, 4.⑤ The well-known city name (quotable Hdt.et al.) is prob. to be written Νέα πόλις (cp. SIG 107, 35 [410/409 B.C.] ἐν Νέαι πόληι; Meisterhans3-Schw. p. 137; PWarr 5, 8 [154 A.D.]; Diod S 20, 17, 1 Νέαν πόλιν; 20, 44, 1 ἐν Νέᾳ πόλει; Jos., Bell. 4, 449. Even in 247 A.D. τῆς Νέας πόλεως is found in pap [PViereck, Her 27, 1892, 516 II, 29f]; W-S. §5, 7i; Mlt-H. 278; Hemer, Acts 113) acc. Νέαν πόλιν Ac 16:11 (v.l. Νεάπολιν); IPol 8:1 (where, nevertheless, Νεάπολιν is attested and customarily printed). In both places our lit. means by Neapolis (New City, mod. Kavala) the harbor of Philippi in Macedonia (Ptolem. 3, 13; Strabo 7, Fgm. 36 p. 331; Appian, Bell. Civ. 4, 106 §446; Pliny, NH 4, 42 p. 58 Detl.; s. PECS 614; PCollart, Philippes ’37, 102–32, esp. p. 104).—RHarrisville s.v. καινός; Kl. Pauly IV 29f; B. 957f. Schhmidt, Syn. II 94–123 (Syn. of καινός). DELG. M-M. EDNT. TW. -
18 γενεά
γενεά, ᾶς, ἡ, ion. γενεή, a) Geburt, Abstammung, Abkunft, bes. vornehme Abkunft, edle Geburt; Hom. Iliad. 18, 365 ἔγωγ', ἥ φημι ϑεάων ἔμμεν ἀρίστη, ἀμφότερον, γενεῇ τε καὶ οὕνεκα σὴ παράκοιτις κέκλημαι; 23, 471 Αἰτωλὸς γενεήν; 7, 128 πάντων Ἀργείων ἐρέων γενεήν τε τόκον τε, Homerisch, γενεήν und τόκον stehn παραλλήλως; 6, 211 ταύτης τοι γενεῆς τε καἰ αἵματος εὔχομαι εἶναι, γενεῆς und αἵματος stehn παραλλήλως; 10, 68 πατρόϑεν ἐκ γενεῆς ὀνομάζων ἄνδρα ἕκαστον, παραλλήλως stehn πατρόϑεν und ἐκ γενεῆς, es sind Anreden gemeint wie z.B. vs. 87 ὦ Νέστορ Νηληιάδη; 21, 157 ἐμοὶ γενεὴ ἐξἈξιοῦ, ich stamme vom Axios ab; Odyss. 1, 222 οὐ μέν τοι γενεήν γε ϑεοὶ νώνυμνον ὀπίσσω ϑῆκαν, ἐπεὶ σέ γε τοῖον ἐγείνατο Πηνελόπεια; Iliad. 11, 786 γενεῇ ὑπέρτερος, von vornehmerer Abkunft, s. unten. – Stammort, Odyss. 1, 407 ἐρέσϑαι, ὁππόϑεν οὗτος ἀνήρ, ποίης δ' ἐξ εὔχεται εἶναι γαίης, ποῦ δέ νύ οἱ γενεὴ καὶ πατρὶς ἄρουρα; Iliad. 20, 390 ἐνϑάδε τοι ϑάνατος, γενεὴ δέ τοί ἐστ' ἐπὶ λίμνῃ Γυγαίῃ, ὅϑι τοι τέμενος πατρώιόν ἐστιν; von einem Adler Odyss. 15, 175 ἐλϑὼν ἐξ ὄρεος, ὅϑι οἱ γενεή τε τόκος τε. – In Prosa, τίς ὢν γενεάν Xen. Cyr. 1, 1, 6. – b) Geschlecht, Sippschaft, Familie, Od. 16, 117 Il. 20, 306; 19, 105 τῶν ἀνδρῶν γενεῆς οἵ ϑ' αἵματος ἐξ ἐμεῦ εἰσίν; 15, 141 τῷ σ' αὖ νῠν κέλομαι μεϑέμεν χόλον υἷος ἑῆος· ἤδη γάρ τις τοῦ γε βίην καὶ χεῖρας ἀμείνων ἢ πέφατ' ἢ καὶ ἔπειτα πεφήσεται· ἀργαλέον δὲ πάντων ἀνϑρώπων ῥῦσϑαι γενεήν τε τόκον τε, γενεήν und τόκον παραλλήλως; 21, 187. 191 φῆσϑα σὺ μὲν ποταμοῦ γένος ἔμμεναι εὐρυρέοντος, αὐτὰρ ἐγὼ γενεὴν μεγάλου Διὸς εὔχομαι εἶναι – κρείσσων αὖτε Διὸς γενεὴ ποταμοῖο τέτυκται; 20, 303 ὄφρα μὴ ἄσπερμος γενεὴ καὶ ἄφαντος ὄληται Δαρδάνου. – Oft Pind.; Περσῶν Aesch. Pers. 912; Τιτάνων Eur. Hec. 472; Prosa, ταύτης τῆς γενεᾶς ἐστι Plat. Phil. 66 b; bes. Sp.; γενεὰς ἔχειν, Nachkommen haben, Pol. 20, 6, 6; χρήματα καὶ γενεὰν ἀποδιδόναι, Kinder ausliefern, Plut. Timol. 34; öfter Dion. Hal. – Hom. φύλλων γενεή wie ἀνδρῶν γενεή, das Menschengeschlecht, Il. 6, 146 οἵη περ φύλλων γενεή, τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν; – von Pferden, Iliad. 5, 265. 268 τῆς γάρ τοι γενεῆς, ἧς Τρωί περ εὐρύοπα Ζεὺς δῶχ' υἷος ποινὴν Γανυμήδεος, οὕνεκ' ἄριστοι ἵππων, ὅσσοι ἔασιν ὑπ' ἠῶ τ' ἠέλιόν τε. τῆς γενεῆς ἔκλεψεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγχίσης, λάϑρῃ Λαομέδοντος ὑποσχὼν ϑήλεας ἵππους. – Von Menschen, mit ausdrücklicher Beziehung auf die Aehnlichkeit Odyss. 4, 27 ἄνδρε δύω, γενεῇ δὲ Διὸς μεγάλοιο ἔικτον, d. h. sie scheinen von vornehmer Familie zu sein; Iliad. 14, 474 οὐ μέν μοι κακὸς εἴδεται, οὐδὲ κακῶν ἔξ, ἀλλὰ κασίγνητος Ἀντήνορος ἱπποδάμοιο ἢ παῖς· αὐτῷ γὰρ γενεὴν ἄγχιστα ἐῴκει. – c) Geburt, Alter; ὁπλότερος γενεῇ, jünger, der Geburt, dem Alter nach, Odyss. 19, 184; ὁπλότατος γενεῆφιν Iliad. 9, 58; γενεῆφι νεώτατος 14, 112; γενεῇ νεώτατος 7, 153; γενεῆφι νεώτερος 21, 439; πρεσβύτατος γενεῇ 6, 24; γενεῇ προγενέστερος 9, 161; γενεῇ πρότερος 15, 166; hierher zog man irrthümlich auch Iliad. 11, 786 τέκνον ἐμόν, γενεῇ μὲν ὑπέρτερός ἐστιν Ἀχιλλεύς, πρεσβύτερος δὲ σύ ἐσσι· βίῃ δ'ὅ γε πολλὸν ἀμείνων, Scholl. Aristonic. ἡ διπλῆ, ὅτι Ἀρχίλοχος (frgmt. no 27 Bergk Lyr. Gr. ed. 2 p. 542) ὑπερτέραν τὴν νεωτέραν ἐδέξατο· »οἴην Λυκάμβεος παῖδα τὴν ὑπερτέρην« ἀντὶ τοῦ τὴν νεωτέραν. καὶ τὸ ἔτυμον δὲ ἀντιπίπτει· ὁ γὰρ ὑπερέχων κατά τί ἐστιν ὑπέρτερος. καὶ νῠν λέγει, τῷ γένει, τῇ εὐγενείᾳ ὑπερέχει, διὰ τὸ εἶναι ϑεᾶς μητρός· σὺ δὲ πρεσβύτερος εἶ; – ἐκ γενεῆς, von Geburt an, Her. 3, 33. 4, 23; ἀπὸ γενεᾶς Xen. Cyr. 1, 2, 8; Pol. 6, 19, 2 u. Sp. – Auch = Erzeugung, Opp. H. 1, 479. – d) Geschlecht, Menschenalter, als Zeitbestimmung, Iliad. 23, 790 ἐρέω, ὡς ἔτι καὶ νῠν ἀϑάνατοι τιμῶσι παλαιοτέρους ἀνϑρώπους. Αἴας μὲν γὰρ ἐμεῖ' ὀλίγον προγενέστερός ἐστιν, οὗτος δὲ προτέρης γενεῆς προτέρων τ' ἀνϑρώπων· ὠμογέροντα δέ μίν φασ' ἔμμεναι: προτέρης γενεῆς und προτέρων ἀνϑρώπων stehn παραλλήλως; 1, 250 τῷ δ' ἤδη δύο μὲν γενεαὶ μερόπων ἀνϑρώπων ἐφϑίαϑ', οἵ οἱ πρόσϑεν ἅμα τράφεν ἠδ' ἐγένοντο ἐν Πύλῳ ἠγαϑέῃ, μετὰ δὲ τριτάτοισιν ἄνασσεν; Odyss. 14, 325 καί νύ κεν ἐς δεκάτην γενεὴν ἕτερόν γ' ἔτι βόσκοι· τόσσα οἱ ἐν μεγάροις κειμήλια κεῖτο ἄνακτος. Nach Her. 2, 142 betragen 3 Menschenalter 100 Jahre, nach 1, 7 aber machen 22 γενεαί 505 Jahre; nach Heraklit bei Plut. def. or. 11 = 30 Jahre; übh. Zeitalter, ἀνϑρωπηΐη λεγομένη γ., das geschichtliche, im Ggstz des heroischen, mythischen, 3, 122; Thuc. 1, 14; öfter Plat.; ἐπὶ πολλὰς γενεάς Tim. 23 c; übh. für einen größeren Zeitraum, ὑπὸ ξυμφορῶν πολλαῖς γενεαῖς πιεζόμενοι Thuc. 2, 68; ἐπὶ τῆς ἡμετέρας γενεᾶς, zu unserer Zeit, Dion. Hal. 3, 15. – Uebrigens sind wenigstens bei Hom. die hier aufgestellten Bedeutungen durchaus nicht strenge geschieden; es sind vielmehr nur verschiedene Seiten einer einzigen Bedeutung; vgl. z. B. Iliad. 6, 145 sqq Τυδείδη μεγάϑυμε. τίη γενεὴν ἐρεείνεις; οἵη περ φύλλων γενεή, τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν. φύλλα τὰ μέν τ' ἄνεμος χαμάδις χέει, ἄλλα δέ ϑ' ὕλη τηλεϑόωσα φύει, ἔαρος δ' ἐπιγίγνεται ὥρη· ἃς ἀνδρῶν γενεὴ ἡ μὲν φύει ἡ δ' ἀπολήγει. εἰ δ' ἐϑέλεις καὶ ταῦτα δαήμεναι, ὄφρ' εὖ εἰδῇς ἡμετέρην γενεήν· πολλοὶ δέ μιν ἄνδρες ἴσασιν· ἔστι πόλις Ἐφύρη μυχῷ Ἄργεος ἱπποβότοιο, ἔνϑα δὲ.Σίσυφος ἔσκεν, ὃ κέρδιστος γένετ' ἀνδρῶν, Σίσυφος Αἰολίδης· ὁ δ' ἄρα Γλαῦκον τέκεϑ' υἱόν, αὐτὰρ Γλαῦκος ἔτικτεν ἀμυμονα Βελλεροφόντην κτἑ. Hier erscheint γενεή zuerst in der Bedeutung »Abkunst« oder in der Bdtg »Familie«, dann in der Bdtg »Gattung«, »Menschengeschlecht«, dann in der Bdtg »Generation«, »Menschenalter«, dann in der Bdtg »Stammort«. Der Dichter aber war sich schwerlich dieser seinen Unterscheidungen bewußt.
-
19 πρεσβυς
I- εως adj. (только nom., voc. πρέσβυ, acc. πρέσβυν; pl. - только в знач. πρέσβυς 2 - πρέσβεις и эп. πρέσβηες; dual. πρέσβη или πρεσβῆ; compar. πρεσβύτερος, superl. πρεσβύτατος и πρέσβιστος)1) старый(ὅ π. Πόλυβος Soph.; ἄναξ Aesch.; οἱ παῖδες καὴ οἱ πρεσβύτεροι Xen.)
πρεσβύτατος γενεῇ Hom. — старший по рождению;ἐνιαυτῷ πρεσβύτερος Arph. — годом старше;ἐπὴ τὸ πρεσβύτερον ἰέναι Plat. — становиться старше, стареть2) почтенный, уважаемый(βουλαί Pind.)
3) значительный, важныйπρεσβύτερόν τι ποιεῖσθαι ἤ τι Her. — ставить что-л. выше чего-л.;
πρεσβύτατον κρίνειν τι Thuc. — считать что-л. самым главным;πρεσβύτερον κακοῦ κακόν τι Soph. какое-л. — неслыханное несчастьеII1) старейшина, вождь Aesch.2) посол Aesch., Thuc., Xen., Dem., Arph.3) птица королек Arst. -
20 ιερέας
ιερέας οиерей, священник. В разговорной речи называется παπάς «поп», см. παππάς, официально именуется πρεσβύτερος «пресвитер», см. πρεσβύτεροςЭтим.дргр. < ιερεύς < ιερός «священный». Семьдесят переводчиков использовали слово «ιερεύς» для передачи значения еврейского слова khohen. Это же значение сохранилось также и в Новом Завете, где термин использовалось наряду со словом «παππάς»
См. также в других словарях:
πρεσβύτερος — η και έρα, ο / πρεσβύτερος, έρα, ον, ΝΑ, και βοιωτ. τ. αρσ. πρισγούτερος και θηλ. πρεσβυτερίς, ίδος, Α [πρέσβυς] 1. γεροντότερος, μεγαλύτερος στην ηλικία από κάποιον άλλο 2. το αρσ. ως ουσ. ο πρεσβύτερος εκκλ. ο δεύτερος βαθμός ιερωσύνης που… … Dictionary of Greek
πρεσβύτερος — η, ο ο μεγαλύτερος, ο γεροντότερος: Ο πρεσβύτερος της οικογένειας. ο 1. ο γέροντας: Συμβουλευτείτε και τους πρεσβύτερους που έχουν κάποια πείρα. 2. ιερέας έγγαμος (η γυναίκα του πρεσβυτέρα) … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
πρεσβύτερος — πρέσβυς old man masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Κάτων, Μάρκος Πόρκιος, ο Πρεσβύτερος ή Τιμητής — (Marcus Porcius Cato, Τούσκουλο 234 – Ρώμη 149 π.Χ.). Ρωμαίος πολιτικός και συγγραφέας. Για να διακρίνεται από τον δισέγγονό του, του δόθηκε η προσωνυμία Πρεσβύτερος. Καθώς καταγόταν από οικογένεια γεωργών, ασχολήθηκε και ο ίδιος με τη γεωργία… … Dictionary of Greek
Σιρλίν, Γιοργκ ο Πρεσβύτερος — (Syrlin, Ουλμ 1425 – 1491). Γερμανός γλύπτης. Ήταν επιδέξιος τεχνίτης στο κόψιμο της πέτρας και του ξύλου όπου δημιουργούσε απίθανες διακοσμητικές μορφές. Τα αριστουργήματά του θεωρούνται τα 89 επιτύμβια μνημεία στον μητροπολιτικό ναό της Ουλμ… … Dictionary of Greek
Τζιρόλαμο ντα Τρεβίζο, ο Πρεσβύτερος — (Girolamo da Treviso, Τρεβίζο περ. 1450 – 1496). Ιταλός ζωγράφος. Αδελφός ίσως του ζωγράφου Πιερ Μαρία Πενάκι, έχουμε πληροφορίες γι’ αυτόν από το 1455. Στις εργασίες του στο Σαν Τζιρόλαμο (1475) στον οίκο Πικινέλι στο Μπέργκαμο και στην Πιετά… … Dictionary of Greek
Φρουάουφ, Ρούλαντ ο Πρεσβύτερος — (Früauf, περ. 1445 – Πασάου 1507). Αυστριακός ζωγράφος. Ανέπτυξε την καλλιτεχνική του δραστηριότητα κυρίως στο Σάλτσμπουργκ και στο Πασάου. Δικά του έργα είναι οι 4 πίνακες με τη σκηνή των Παθών στο Χόφμουζέουμ της Βιέννης (1490 91), όπου… … Dictionary of Greek
Пресвитер — (πρεσβύτερος, presbyter) древнейшее каноническое (т. е. усвоенное древним церковным законодательством правилами апостолов, вселенских и поместных соборов,) название второй степени христианского таинства священства (у нас в России ныне в церковных … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Ιάκωβος — I Όνομα αγίων της Ανατ. Ορθόδοξης Εκκλησίας. 1. Ι. ο πρεσβύτερος. Ένας από τους δώδεκα Αποστόλους. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Ζεβεδαίου και αδελφός του Ιωάννη. Μαρτύρησε επί Ηρώδη Αγρίππα Α’, περίπου το έτος 42 μ.Χ. (Πράξεις των Αποστόλων κβ’).… … Dictionary of Greek
διονύσιος — I Ονομασία ενός μήνα σε πολλές αρχαίες ελληνικές πόλεις. Στη Λοκρίδα αντιστοιχούσε προς τον αττικό Ποσειδεώνα (Δεκέμβριο) και στην Αιτωλία προς τον Μουνυχιώνα (Απρίλιο). II Όνομα τυράννων των Συρακουσών. 1. Δ. Α’ ο πρεσβύτερος (432 – 367 π.Χ.).… … Dictionary of Greek
αμβρόσιος — I (Saint Ambrose, Τρέβιρα 340 – Μιλάνο 397 μ.Χ.). Άγιος και διδάσκαλος της Δυτ. Καθολικής Εκκλησίας. Γιος Ιταλών χριστιανών, σπούδασε στη Ρώμη νομικά, λατινική και ελληνική φιλολογία και διορίστηκε διοικητής της Λιγυρίας Εμιλίας με έδρα το Μιλάνο … Dictionary of Greek
